Roller coaster

De tijd vliegt, de pups zijn nu vijf weken, ze zijn van moedermelk voor het grootste deel nu over op vast voer en ze vinden het heerlijk. We zijn zo’n anderhalf week geleden begonnen met twee knikkertjes tartaar per dag. We boden Taiwo als eerste een knikkertje aan. Hij at het van mijn hand en tufte het net zo hard weer uit. Nog een keer in zijn mond en weer uitspugen. Arewa vond het maar zeer interessant wat er zo gebeurde en besloot het stukje vlees dan maar over te pakken. Ze pakte het in haar bekkie en slik weg was het. Taiwo zat er wat beteutert bij – hij had fanatiek geprobeerd het vlees afhandig te maken van Arewa, helaas zonder succes – en bij het tweede knikkertje vlees bedacht ook hij zich geen moment: weg was het! De tweede tartaar dag was geweldig: in slaap een stukje voor de neus en dan al etend wakker worden om vervolgens te vragen om meer!

Om er zeker van te zijn dat iedereen zijn vlees krijgt en om te voorkomen dat ze teveel gaan schrokken omdat ze bang zijn dat een broertje of zusje het vlees komt pikken, geven we ze nu afzonderlijk eten. Op volgorde van geboorte, zodat ik me niet hoef af te vragen of ik ze allemaal heb gehad. En zo ontstaan hier vanzelf de rituelen waar wij aan wennen en de pups ook.

Om beurten gaan ze nu ook mee op de arm naar buiten. In onze straat wonen veel zeer geïnteresseerde kinderen en buren, dus er komen voldoende nieuwe prikkels voor ze binnen. Zo laten we ze wennen aan andere geuren, geluiden en handen, allemaal eerst veilig op de arm bij ons en als we het voldoende ontspannen vinden ook even op de arm bij een nieuwe menspersoon. Ze doen het super. Schrikken even van nieuwe geluiden, maar herstellen snel, en het duurt maar even voor ze parmantig en ontspannen rondlopen in een tuin van de buren.

En dan is er natuurlijk de wereld buiten de puppy ren: onze woonkamer. Een waar Walhalla om heerlijk achter elkaar aan te rennen, over elkaar heen te buitelen en met elkaar te spelen. En daar is ook Biche: met haar spelen is het leukste dat er is en dat vindt Biche zelf ook. Biche is een lieve, tolerante tante, die gemakkelijk uit te dagen is voor een spelletje. Echt een jongbakken volwassen hond die Souris nu meehelpt in de opvoeding. En zo lastig Souris het in het begin vond dat de andere honden zich met haar pups bemoeiden, zo rustig is ze er nu over. Prachtig! Louve laat het allemaal een beetje gebeuren. Ze vindt de pups interessant, en druk! Dus wanneer de pups denken bij Louve ook een melkbar te ontdekken komt er een duidelijke grom. En die begrijpen de pups als geen ander: vanaf een halve meter afstand kijken ze dan naar Louve om het daarna gewoon nog een keer te proberen. Waarop Louve nog een keer duidelijk is.

Bij het ontdekken van de nieuwe wereld hoort natuurlijk ook het ontdekken van alles wat er ligt met de bek. We letten enorm goed op ze en dat is nodig ook, voor je het weet is het in hun bek verdwenen. Niets zonder de supervisie van ons.

Helaas had ook Souris wat opgegeten wat niet voor haar bestemd was – ze heeft enorme honger de hele dag – en bij het opgeven van haar voedsel kwam dat dus bij één van de pups terecht. Een dierenarts bezoek met laparoscopische ingreep was het gevolg. Wat een stress, vooral ook omdat onze eigen dierenarts ons wilde doorverwijzen en dat niet snel lukte. Om half acht ’s ochtends belde ik voor het eerst naar ons noodnummer – de dierenarts werkt dan natuurlijk nog niet – om bij de kliniek van de faculteit de mededeling te krijgen dat ze niet veel konden betekenen omdat ze al bijna gingen sluiten. Uiteindelijk konden we om vijf uur terecht bij de Wagenrenk. En daar gingen ze gelijk met hem aan de slag. Gelukkig doet ons pupje weer alsof er niets aan de hand is geweest. De eerste dag alleen maar drinken bij Souris, dat blijft goed zitten. En daarna weer rustig aan het opstarten met van zijn vaste voeding. Lieve, kleine, sterke man. Het gaat helemaal goed komen met hem. Dank aan onze eigen dierenarts van dierenkliniek Nieuwland, die goed diagnosticeerde, vaststelde dat hij de apparatuur voor de gewenste behandeling niet had en half Nederland heeft afgebeld om een plekje te vinden. Dank ook aan de dierenarts van de Wagenrenk en zijn team die onze pup zo kundig hebben behandeld!

In de tussentijd hebben we ook nog prachtig mensennieuws: we stonden al lang op de wachtlijst en eigenlijk was ons te verstaan gegeven dat we nergens meer op mochten rekenen…. We hebben het super mooie nieuws gekregen dat we nog een dochter uit Nigeria krijgen. En daar moet nu natuurlijk ook weer van alles voor worden geregeld. Never a dull moment… Regelmatig schiet één van mijn favoriete nummers van dit moment, Roller Coaster van Danny Vera, door mijn hoofd:

Here we go
On this rollercoaster life we know
With those crazy highs and real deep lows
I really don’t know why

Hoe toepasselijk is dat nu…